Niemieckie prawo karne, podobnie jak polskie, oparte jest na zasadzie legalizmu. W myśl tej zasady niemiecki organ procesowy powołany do ścigania przestępstw zobowiązany jest z chwilą powzięcia uprawdopodobnionej wiadomości o przestępstwach ściganych z oskarżenia publicznego, wszcząć i przeprowadzić postępowanie karne.

Jeśli jesteś podejrzanym lub oskarżonym skontaktuj się jak najszybciej z adwokatem. Tylko w ten sposób jesteś w stanie zatrzymać negatywne dla siebie skutki procesowe. Obrońca wystąpi w Twoim imieniu o wgląd do akt sprawy (Akteneinsicht). Prokuratura lub Sąd prześle akta sprawy do Kancelarii Adwokata co pozwoli podjąć dalsze czynności w kierunku obrony. Dlatego najważniejszy jest kontakt z adwokatem na możliwie najwcześniejszym etapie postępowania karnego.

Cechy charakterystyczne dla niemieckiego prawa

Niemieckie prawo karne jest regulowane dwoma głównymi ustawami – kodeksami. Prawo karne materialne uregulowane jest w Kodeksie karnym (StGB – Strafgesetzbuch). Prawo karne procesowe uregulowane zostało przez Kodeks postępowania karnego (StPO – Strafprozessordnung).

Należy pamiętać również o tym, że nie tylko kodeks karny reguluje, jakie czyny są zabronione i podlegają karze. Jest szereg dodatkowych przepisów, na których wprowadzenie niemiecki ustawodawca zdecydował się gdyż istnieje szczególny interes publiczny w ściganiu karnym.

Przykładowo można wymienić przestępstwa leżące poza zakresem niemieckiego kodeksu karnego:

1. § 29 ustawy o obrocie środkami odurzającymi (BtMG),

2. § 21 ustawy o ruchu drogowym (StVG),
3. § 22 ustawy o ruchu drogowym StVG,
4. § 370 ordynacji podatkowej (AO), a także
5. uregulowane na przykład w ustawie o znakach towarowych (§§ 143 i nast. MarkenG), w ustawie o prawie autorskim (§§ 106 i nast. UrhG) lub w ustawie o przeszczepach (§ 18 TPG).

Wobec powyższego, na skutek popełnienia przestępstwa uregulowanego w ustawie innej niż kodeks karny, może dojść do wniesienia aktu oskarżenia przez uprawnione niemieckiego organy ścigania. Niemiecki sąd karny będzie wówczas zobligowany do przeprowadzenia postępowania karnego przeciwko oskarżonemu o popełnienie przestępstwa innego niż te wymienione w kodeksie karnym.

Część ogólna niemieckiego kodeksu karnego

Ogólna część Kodeksu karnego (§§ 1 – 79b) reguluje powszechne zasady niemieckiego prawa karnego, które dotyczą całego prawa karnego, a mianowicie:

1. czas i miejsce popełnienia przestępstwa,
2. formy zjawiskowe (sprawstwo oraz niesprawcze postacie, tj. podżeganie i pomocnictwo) oraz formy stadialne( przygotowanie, usiłowanie, dokonanie) popełnienia przestępstwa ,
3. okoliczności wyłączające bezprawność czynu (obrona konieczna, stan wyższej konieczności, błąd),
4. kary i środki karne,
5. zasady wymiaru kary, warunkowe zawieszenie wykonania kary na okres próby,
6. środki zabezpieczające,
7. złożenie wniosku o ściganie przestępstw ściganych jedynie na wniosek pokrzywdzonego (osoby uprawnione, warunki formalne, termin, oskarżenie wzajemne, cofnięcie wniosku),
8. przedawnienie ścigania przestępstw (terminy, początek biegu termin, przerwanie biegu terminu, zawieszenie biegu terminu).

Część szczególna niemieckiego prawa karnego

Część szczególna niemieckiego prawa karnego (§§ 80 – 358) tematyczne uporządkowanie czynów, których popełnienie podlega odpowiedzialności karnej. Niemieckie prawo karne definiuje w wielu przypadkach, przestępstwa w formach podstawowych i kwalifikowanych (szczególnie ciężkich). W każdym z przestępstw uregulowane jest czy jest ono ścigane z oskarżenia publicznego, ścigane na wniosek pokrzywdzonego czy z oskarżenia prywatnego.

Przykładowo proste uszkodzenie ciała (Körperverletzung) jest podstawowym przestępstwem podczas gdy niebezpieczne uszkodzenie ciała (gefährliche Körperverletzung) jest przedstawiane jako kwalifikowana (cięższa) forma uszkodzenia ciała, a co za tym idzie wymiar kary jest surowszy.

Do najważniejszych przestępstw wymienionych w części szczególnej kodeksu karnego zaliczka się:

1. opór wobec funkcjonariuszy organów ścigania, § 113
2. zakłócenie spokoju domowego, § 123
3. ucieczka z miejsca wypadku, § 142 (możliwe odebranie prawa jazdy)
4. fałszowanie pieniędzy, § 146
5. składanie fałszywych zeznań, § 153
6. znieważenie, § 185
7. morderstwo, § 211
8. zabójstwo, § 212
9. handel ludźmi, § 232
10. kradzież, § 242
11. przywłaszczenie, § 246
12. rozbój , § 249
13. wymuszenie rozbójnicze, § 253
14. paserstwo. § 259
15. oszustwo, § 263
16. fałszowanie dokumentów, § 267
17. uszkodzenie mienia, § 303
18. podpalenie, § 306
19. spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu kolejowym. morskim, lotniczym § 315
20. spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, § 315 c
21. jazda pod wpływem alkoholu, § 316 z czym może się wiązać zakaz prowadzenia pojazdów
22. nieudzielenie pomocy poszkodowanemu, § 323 c

Przestępstwa w niemieckim prawie karnym

Można wskazać przykładową listę przestępstw najczęściej popełnianych na terenie Niemiec:

1. uszkodzenie ciała, § 223 StGB
2. niebezpieczne uszkodzenie ciała, § 224 StGB
3. wykroczenia wskazane w ustawie o środkach odurzających (BtMG)
4. jazda po wpływem alkoholu § 316,
5. kradzież, § 242 StGB
6. oszustwo, § 263 StGB

Uszkodzenie ciała (Körperverletzung)

Przepisy dotyczące uszkodzenia ciała znajdują się w części dotyczącej przestępstw przeciwko nietykalności cielesnej i dzielą się na kilka przestępstw. Do przemocy fizycznej dochodzi, gdy ktoś znęca się fizycznie nad inną osobą lub szkodzi jej zdrowiu. Samo nękanie lub groźba uszkodzenia ciała nie wystarcza, aby stanowić uszkodzenie ciała. Przeciwnie, musiał mieć miejsce rzeczywisty skutek, który można znaleźć na ciele ofiary (pokrzywdzonego) lub który może mieć odzwierciedlenie w stanie jego zdrowia.

Istnieją różne formy przestępstwa polegającego na uszkodzeniu ciała i każda z nich charakteryzuje się innym stopniem kary. Należy również dokonać rozróżnienia pomiędzy umyślnym uszkodzeniem ciała, a popełnieniem tego przestępstwa przez zaniechanie.

Można je podzielić na proste (einfache), niebezpieczne (gefährliche) i poważne (schwere) uszkodzenie ciała (Körperverletzung). Przestępstwa różnią się sposobem ich popełnienia i stopniem uszkodzenia ciała – doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń.

Proste uszkodzenie ciała, uregulowane w art. 223 Kodeksu karnego, jest przestępstwem podstawowym, do którego zaliczają się następujące przestępstwa, które uzasadniają surowszą karę:

Niebezpieczne uszkodzenie ciała kwalifikuje czyn ze względu na rodzaj i sposób jego popełnienia. Sprawca posługujący się niebezpiecznym przedmiotem lub stwarza niebezpieczną sytuację podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 10. Sprawca posługuje się przedmiotem niebezpiecznym, np. bronią lub substancją szkodliwą dla zdrowia, albo popełnia przestępstwo wspólnie z innymi osobami.

Inaczej wygląda sytuacja w przypadku zwykłego uszkodzenia ciała zgodnie z art. 223 Kodeksu karnego. Sprawca nie posługuje się żadnymi innymi środkami, do popełnienia napaści najczęściej używa rąk lub stóp.

Poważne uszkodzenie ciała zgodnie z art. 226 Kodeksu karnego charakteryzuje się skutkami czynu, które mają poważne konsekwencje dla ofiary. Jeżeli ofiara straci wzrok, zdolność mówienia, płodności lub nawet kończynę albo zostanie znacznie oszpecona lub niepełnosprawna, kara pozbawienia wolności wynosi co najmniej trzy lata. W odróżnieniu od zwykłego uszkodzenia ciała, w tym przypadku nie przewiduje się już grzywny.

Uszkodzenie ciała spowodowane nieostrożnym zachowaniem jest również przestępstwem. W tym przypadku może zostać rozważona kara pozbawienia wolności do lat trzech lub grzywna. Zależy to od konkretnego stanu faktycznego w każdym indywidualnym przypadku.

Jak wygląda proces w niemieckim prawie karnym?

W postępowaniu karnym w Niemczech można wyróżnić trzy etapy:

1. postępowania przygotowawcze – z chwilą wszczęcia przez niemieckiego organy ścigania
2. postępowanie sądowe wstępne – z chwilą wniesienia aktu oskarżenia
3. postępowanie sądowe właściwe – z chwilą otwarcia rozprawy głównej

Pobicia to dość częsty przypadek w niemieckiej praktyce sądowniczej. Ocena poszczególnych zdarzeń bywa jednak problematyczna, a ponieważ od niej zależą też wyciągane konsekwencje, to pobicia (lub udział w bójce, bo z formalnego punktu to niekoniecznie to samo) należy traktować bardzo poważnie.

Czym jest pobicie według prawa niemieckiego?

Pobicie w prawie niemieckim jest pojęciem, które może być użyte w kilku różnych sytuacjach. Niemieckie prawo karne przewiduje wprawdzie wymiar kary za przestępstwo określone mianem pobicia, natomiast należy mieć świadomość, że klasyfikacja pewnych zdarzeń czy to jako pobicie, czy jako napaść lub rabunek może tu wprowadzić pewne zmiany. To istotne, ponieważ nie każde zdarzenie jest łatwe do odtworzenia: trzeba odróżnić strony, wskazać przebieg zajścia, określić przyczyny i skutki. Co do zasady pobiciem jest sytuacja, w której poszkodowany doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek celowego działania, użycia siły, niekiedy również pewnych narzędzi – dość dobrze odpowiada to intuicyjnemu rozumieniu tego pojęcia. Cechą szczególną pobicia jest to, iż strona atakowana nie dąży do kontynuowania zdarzenia, najwyżej podejmuje jedynie działania obronne.

Jakie są rodzaje pobić?

W postępowaniu karnym rozpatruje się dodatkowy podział tego rodzaju zajść oraz typy kwalifikowane, które podlegają wyższej karze.

• Pobicie lekkie: sąd przyjmuje taką klasyfikację, jeśli obrażenia odniesione przez poszkodowanych nie są znaczne.
• Pobicie niebezpieczne: dochodzi do niego, jeśli w stanie zdrowia poszkodowanego w wyniku pobicia dochodzi do poważniejszego uszczerbku.
• Pobicie ciężkie: w procesie karnym uznaje się pobicie za ciężkie, jeśli w zdrowiu człowieka pobitego doszło do poważnych i często nieodwracalnych uszczerbków.

Istotne są dla powyższego podziału konsekwencje zdarzenia, natomiast nie zawsze można w sposób precyzyjny określić, jaki uraz stanowi ciężki uszczerbek, a jak wpływa na zdrowie poszkodowanego w mniejszym stopniu.

Warto natomiast dodać, że wymiar kary może się zmienić, jeśli kwalifikacja czynu zostanie zmieniona i sąd uzna, że nie było to pobicie, tylko doszło do przestępstwa udziału w bójce. Z kolei gdyby skutkiem pobicia była śmierć człowieka zaatakowanego, kwalifikacja może zostać zmieniona na zabójstwo (również nieumyślne lub z zamiarem ewentualnym, co jednak nadal stanowi o wyższym wymiarze kary).

W jaki sposób zgłasza się pobicie?

• Należy zgłosić się do dowolnej jednostki policji i złożyć zawiadomienie z wnioskiem o ściganie sprawcy.
• Jeśli nie można zrobić tego natychmiast po odejściu z miejsca wypadku, można dopełnić tej formalności w późniejszym czasie.
• Należy pamiętać o zebraniu dokumentacji medycznej. Jeśli miało miejsce pobicie, należy udać się na obdukcję do lekarza lub zgłosić się na oddział szpitalny.
• Zanim dojdzie do sporządzenia ewentualnego aktu oskarżenia, prawdopodobnie trzeba będzie złożyć zeznania uzupełniające.
• Jeśli jest to możliwe, należy w zawiadomieniu wskazać świadków zdarzenia.

Jak wygląda procedura sądowa w sprawach o pobicie?

Jeśli zebrany materiał będzie wystarczający do otwarcia sprawy, prokurator sporządzi akt oskarżenia. Do tego momentu może być konieczna współpraca z organami ścigania między innymi w celu ustalenia danych wszystkich osób mogących być świadkami, a przede wszystkim w celu ustalenia personaliów sprawcy pobicia.

Sąd na podstawie zebranego materiału będzie oceniał, czy zajście było pobiciem, czy bójką, czy pojawiło się w jego następstwie bezpośrednio niebezpieczeństwo utraty życia lub poważny uszczerbek na zdrowiu, czy dane zajście nie spełnia znamion typu kwalifikowanego itd.

Sąd musi ocenić „wagę” pobicia – tutaj bierze się pod uwagę wnioski dowodowe, zeznania oskarżycieli prywatnych, duże znaczenie może mieć to, co stwierdzi oskarżyciel posiłkowy, ale główną rolę odegra dokumentacja medyczna.

W zależności od klasyfikacji czynu postępowanie karne może zakończyć się wyrokiem pozbawienia wolności, nakazem zapłaty grzywny. Dodatkowym elementem wyroku może być odszkodowanie przyznane poszkodowanemu.

Sprawy o pobicie w Niemczech – dlaczego warto skorzystać z adwokata?

Wbrew pozorom sprawy o pobicie są dość skomplikowane na gruncie niemieckiego kodeksu karnego. Policja i prokuratura w opinii wielu osób nie poświęcają im należytej uwagi, stąd duże znaczenie prawidłowego zgłoszenia zdarzenia oraz jego dokumentacji. Jako że wszelkie ustalenia podejmuje się tu w formie pisemnej, a znaczenie mają też okoliczności towarzyszące, np. czy pobicie było następstwem bójki, czy pobiciu towarzyszyła kradzież itd., dobrze jest mieć wsparcie osoby, która nie tylko zna niemieckie prawo od strony teoretycznej, ale potrafi je stosować na sali sądowej. Wysokość kary za pobicie często zależy od tego, jak starannie został przygotowany wniosek.

Skorzystaj z naszej pomocy – jesteśmy w stanie jej udzielić

W naszej kancelarii często obsługujemy sprawy dotyczące pobić. Wiemy, że są one trudne i poważne, wiemy, że sprawca powinien ponieść odpowiedzialność karną, a Ty chcesz znów poczuć się bezpiecznie. Dzięki dużemu doświadczeniu i rozległej wiedzy jesteśmy w stanie Ci pomóc. Im szybciej się do nas zgłosisz, tym większa szansa, że w procesie karnym sprawca zostanie należycie ukarany, a Ty odzyskasz poczucie bezpieczeństwa.

Różne kraje, różne obyczaje. Niektóre wykroczenia są w Niemczech karane znacznie surowej niż w innych krajach. Warto wiedzieć za co łatwo można stracić prawo jazdy w Niemczech oraz czym różni się zatrzymanie prawa jazdy od całkowitego odebrania prawa jazdy. Zatrzymanie prawa jazdy w Niemczech nie jest rzadką procedurą. W praktyce oznacza to zakaz prowadzenia pojazdów, a jazda na podstawie nieważnego prawa jazdy może rodzić poważne konsekwencje. Nie wszystko jednak w tym postępowaniu jest proste i oczywiste.

Na czym polega procedura zatrzymania prawa jazdy w Niemczech?

Różnica pomiędzy Fahrverbot a Führerscheinentzug

Fahrverbot, czyli zakaz prowadzenia pojazdów jest zwykle karą, którą wymierza się na okres od jednego do trzech miesięcy. Oznacza to, że prawo jazdy jest zabierane tylko na pewien czas, a po upływie kary zostaje zwrócone właścicielowi.

Führerscheinentzug oznacza natomiast, że kierowca traci prawo jazdy, które otrzymał podczas egzaminu na prawo jazdy. Mówiąc innymi słowy zostają mu cofnięte całkowicie uprawnienia do kierowania pojazdami. Aby je odzyskać musi jeszcze raz zdać egzamin teoretyczny i praktyczny na prawo jazdy.

Podczas gdy zakaz prowadzenia pojazdów wynosi jednego do kilku miesięcy, to w przypadku całkowitego odebrania prawa jazdy można ponownie starać się o wydanie uprawnień do prowadzenia pojazdów na terenie Niemiec dopiero po upływie zakazu prowadzenia pojazdów. Na ogół moment, od którego można się obiegać o wydanie uprawnień do prowadzenia pojazdów jest wskazany w orzeczeniu sądu.

Prawo jazdy może zostać zatrzymane za takie wykroczenia jak:

• przekroczenie dozwolonej prędkości o 21 km/h na terenach miejskich- co wprowadziła nowela z 16.04.2021 do StVO
• przekroczenie dozwolonej prędkości o 26 km/h na autostradzie
• jazda pod wpływem alkoholu (0,5-1,09 promila alkoholu)
• wykroczenie drogowe karane dwoma punktami karnymi

Prawo jazdy można w Niemczech całkowicie stracić za poważne przestępstwa, takie jak np.:

• spowodowanie wypadku i ucieczka z miejsca zdarzenia
• jazda po pijanemu (stężenie alkoholu powyżej 1,10 promila) – przy stężeniu alkoholu do 1,59 promila na ogół nie jest wymagany tzw. Idioten Test. Od 1,60 promila Idioten Test jest wymagany
• 8 punktów karnych
• jazda po narkotykach

Dnia 16 kwietnia 2021 r. weszła w życia opracowana wspólnie na szczeblu federalnym i krajów związkowych nowelizacja StVO [niemieckiej Ustawy o ruchu drogowym] zawierająca nowe wysokości mandatów karnych. Jednak nie zmieniono granic zakazu kierowania samochodami. Jednakże drastycznie podniesiono wysokość mandatów.

• Odebranie prawa jazdy na okres jednego miesiąca grozi już za przekroczenie dozwolonej prędkości o 21 km/h w terenie zabudowanym i 26 km/h na autostradzie. Jednak zasadniczo do zakazu prowadzenia pojazdów dochodzi tylko wtedy, gdy dwa razy w ciągu roku nastąpi przekroczenie dozwolonej prędkości.
• Co do zasady przekroczenie dozwolonej prędkości o ponad 21 km/h, nie tylko na obszarze niezabudowanym lecz także na zabudowanym, skutkuje zakazem prowadzenia pojazdów na okres jednego miesiąca, jednym punktem karnym oraz mandatem w wysokości 150 euro na obszarze niezabudowanym i 180 euro na obszarze zabudowanym. Ma to uwrażliwić kierowców, aby unikali jazdy ze zbyt dużymi prędkościami.
• Przekraczając dozwoloną prędkość o 41 km/h poza terenem zabudowanym musimy liczyć się z mandatem karnym, otrzymaniem punktów karnych we Flensburgu oraz zakazem prowadzenia pojazdów (200 euro, dwa punkty, jeden miesiąc). Na terenie zabudowanym obowiązują ostrzejsze obostrzenia (400 euro, dwa punkty, jeden miesiąc).
• Przekroczenie dozwolonej prędkości o 51 do 60 km/h po raz pierwszy skutkuje odebraniem prawa jazdy na dwa miesiące oraz dwoma punktami we Flensburgu oraz mandatem w wysokości 560 euro na terenie zabudowanym. Na terenie niezabudowanym mandat wynosi 480 euro przy zakazie prowadzenia pojazdów na okres jednego miesiąca oraz dwóch punktach.
•  Przekraczając dozwoloną prędkość o 61 do 70 km/h dostaniemy mandat w wysokości 700 euro na terenie zabudowanym oraz 600 euro na terenie niezabudowanym, a także dwa punkty karne we Flensburgu i prawo jazdy odebrane nam zostanie na okres trzech miesięcy na terenie zabudowanym, a niezabudowanym tylko na dwa miesiące.
• Za przekroczenie dozwolonej prędkości o ponad 70 km/h grozi utrata prawa jazdy na okres trzech miesięcy i kolejne dwa punkty karne we Flensburgu. Na terenie zabudowanym dodatkowo zapłacimy mandat w wysokości 800 euro, a niezabudowanym – 700 euro.
• Jeśli jednak dozwolona prędkość będzie przekraczana za często i przekroczona zostanie maksymalna liczba punktów karnych we Flensburgu, to nastąpi utrata uprawnień do kierowania pojazdami.

Utrata prawa jazdy w Niemczech a poruszanie się po polskich drogach

Odebranie polskiego prawa jazdy przez niemieckie organy może skutkować utratą Twoich uprawnień (prawa jazdy) również w Polsce.

Z doświadczenia wiemy, że różnie z tym bywa (różne są praktyki w wydziałach komunikacji – zwłaszcza w tych mniejszych – choć widać poprawę) – ale co do zasady, gdy Niemcy przesyłają odebrane prawo jazdy do polskiego wydziału komunikacji dołączają do niego wyrok niemieckiego sądu, z którego wynika podstawa odebrania uprawnienia.

Jeżeli Twoje przewinienie było poważniejsze (np. wówczas, gdy prawo jazdy zostało Ci odebrane na skutek popełnienia przestępstwa – a prowadzenie pod wpływem alkoholu w stanie nietrzeźwości jest przestępstwem), to niemal na pewno polskie organy będą je respektowały i dojdzie do kolejnego postępowania – tym razem przed polskim wymiarem sprawiedliwości, które zakończy się odebraniem Tobie uprawnień także w Polsce (czyli całkowitą utratą prawa jazdy).

Co zrobić jeżeli mi zabrali prawo jazdy?

Zakaz prowadzenia pojazdu można w Niemczech obejść na dwa sposoby, przy czym nie uwzględnia to oczywiście najprostszego – poczekać.

• Odwołanie. Szacuje się, że dziś nawet 1/3 przypadków, w których kierowca zostaje ukarany zakazem prowadzenia pojazdów przez policjantów, to decyzje wadliwe. W związku z tym procedura odwoławcza wydaje się odpowiednim rozwiązaniem. Zabrane prawo jazdy można odzyskać, jeśli sąd uzna, że albo nie było podstaw do nałożenia zakazu, albo że podstawy odebrania uprawnień nie były właściwe.
• Przeliczenie na grzywnę. Niemieckie prawo o ruchu drogowym pozwala w pewnych sytuacjach na odzyskanie uprawnień w zamian za wyższą grzywnę. Można się o to ubiegać, jeśli nie prowadziło się pod wpływem alkoholu, jest to pierwszy orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów, punktów karnych nie ma lub jest niewiele. Trzeba podkreślić, że wszystkie te trzy warunki muszą być spełnione równocześnie, a poza tym Polak mający miejsce zamieszkania na terytorium Niemiec musi uzasadnić potrzebę posiadania uprawnień. To samo dotyczy osób przejeżdżających przez Niemcy tranzytem, aczkolwiek wtedy po prostu najłatwiej jest po prostu wrócić do Polski jako pasażer.

Co ważne – decyzją sądu można oddać prawo jazdy, jednak nie jest to rutynowe postępowanie. O ile odwołanie faktycznie bywa skuteczne, o tyle przeliczenie na grzywnę wymaga już określonych umiejętności prawnych.

Kiedy odzyskasz swoje prawo jazdy?

Skoro już odesłałeś swoje prawo jazdy, to na pewno zastanawiasz się, kiedy otrzymasz je z powrotem?

To jak długo Twoje prawo jazdy będzie przetrzymywane przez urzędników ściśle zależy od Twojej konkretnej sytuacji – a mianowicie od tego, czy posiadasz prawo jazdy krajowe (tutaj Niemieckie) czy zagraniczne (każde inne) oraz od tego czy posiadasz miejsce zamieszkania w Niemczech.

Co do zasady prawo jazdy jest przetrzymywane przez cały okres zakazu jazdy, a po jego upływie odsyłane do adresata.

Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy posiadasz zagraniczne prawo jazdy (czyli wydane przez inny kraj niż Niemcy, np. przez Polskę) i mieszkasz poza terytorium Niemiec (np. w Polsce) – wówczas Twoje prawo jazdy zostanie Ci odesłane niezwłocznie po tym, jak zostanie ono zarejestrowane w systemie i oznaczone informacją o nałożonym zakazie jazdy.

Technicznie może to potrwać od kilku do kilkunastu dni (mój rekordzista uporał się z tym w 10 dni) – średnio dwa, do trzech tygodni.

Zatem Twoje prawo jazdy będzie:

• przetrzymywane przez cały okres zakazu – gdy posiadasz krajowe tj. niemieckie prawo jady lub gdy posiadasz zagraniczne prawo jazdy (czyli wydane przez inny kraj niż Niemcy, np. przez Polskę) i mieszkasz w Niemczech
• odsyłane od razu – gdy posiadasz prawo jazdy wydane przez inny kraj niż Niemcy i nie masz miejsca zamieszkania / pobytu w Niemczech

Z nami odzyskasz prawo jazdy zabrane w Niemczech

Zakaz jazdy to jeden z tych problemów, którymi zajmujemy się wręcz rutynowo. O ile czasem odesłanie prawa jazdy do Polski nie rodzi poważniejszych problemów, to czasem faktycznie jest to problematyczne, a i nie zawsze słuszne. Jeśli chcesz odzyskać uprawnienia do prowadzenia pojazdów w Niemczech, bo zabrano Ci na miesiąc prawo jazdy, zgłoś się do nas – będziemy w stanie Ci pomóc. Wiemy, co robić w takiej sytuacji!

Fałszowanie i posługiwanie się prawem jazdy – podobnie zresztą jak każdym innym dokumentem – podlega w Niemczech dość surowym karom. Krótko mówiąc: jeśli zamierzasz jechać przez Niemcy samochodem bez ważnych uprawnień, to na pewno nie powinieneś ukrywać tego, posługując się fałszywym dokumentem, co policjanci prawdopodobnie szybko odkryją, a sąd równie szybko ukarze.

Proceder kupowania fałszywych praw jazdy w Niemczech

W Internecie kupić podrobiony dokument jest bardzo łatwo. Niejeden kierowca, zamiast walczyć o odzyskanie odebranego prawa jazdy lub po prostu przejść całą procedurę wyrobienia dokumentu, kupuje dokumenty. Niemieccy funkcjonariusze praktycznie co tydzień zatrzymują osoby lub członków grup zajmujących się podrabianiem dokumentów. Samo fałszowanie dokumentów jest już przestępstwem, a posługiwanie się takim prawem jazdy w czasie kontroli może rodzić kolejne trudności.

Skala zjawiska jest trudna do oszacowania – o ile można oczywiście postawić przed sądem kilka osób oskarżonych o sfałszowanie kilkunastu czy kilkudziesięciu blankietów, to przez różne strony internetowe przechodzą prawdopodobnie tysiące zamówień miesięcznie.

Co grozi Polakowi za jazdę z fałszywym prawem jazdy w Niemczech?

Konsekwencje mogą być dwojakiego rodzaju. Przede wszystkim policja z Niemiec po weryfikacji uprawnień może nałożyć kary za prowadzenie bez uprawnień – czy będzie to zatrzymane prawo jazdy, czy też dokument danej osobie nigdy nie był wydany, to zupełnie inna sprawa, natomiast brak uprawnień jest w takiej sytuacji faktem i podlega karze, przy czym jest ona relatywnie łagodna w stosunku do dalszych konsekwencji.

Posługiwanie się fałszywym prawem jazdy może zakończyć się zarzutem albo posługiwania się fałszywymi dokumentami, albo fałszerstwa. W obu przypadkach o karze decyduje sąd, natomiast kwalifikację czynu przeprowadza prokuratura na podstawie zebranego materiału. Obecnie praktyka sądowa prowadzi do częstszego i dość surowego karania w obu tych przypadkach.

Realna kara za podrabianie prawa jazdy

Niemiecki Sąd Najwyższy rozstrzygnął rewizję wniesioną przez oskarżonego od wyroku Sądu Okręgowego w Detmold, który wydał wyrok skazujący za oszustwo w 37 przypadkach i próbę oszustwa w 9 przypadkach oraz wymierzył karę łączną pozbawienia wolności 4 lata i 3 miesiące. Jest to – jak na niemieckie prawo, które raczej dość nieskore jest do karania bezwzględnym pozbawieniem wolności – dość długi wyrok. Został on jednak obniżony, jednak nie ze względu na samą wysokość kary czy powagę zarzutu, tylko z powodów proceduralnych.

Zgodnie z ustaleniami Sądu Okręgowego oskarżony w okresie od 2012 do 2018 roku poprzez różne strony internetowe oferował wsparcie w uzyskaniu angielskiego prawa jazdy za opłatą 1200 Euro. Oskarżony, oferując swoje usługi, przemilczał fakt, iż według angielskiego prawa ubiegający się o angielskie prawo jazdy musi mieć stałe miejsce zamieszkania w tym kraju. Nikt z klientów oskarżonego nie uzyskał prawa jazdy z powodu braku miejsca zamieszkania w Anglii. Oskarżonemu było to wiadome, ale mimo tego chciał się wzbogacić, pobierając od swoich klientów opłatę 1200 Euro.

Rewizja oskarżonego doprowadziła do częściowego umorzenia postępowania wobec niego, ale wyłącznie dlatego, że wiele czynów oskarżonego z lat 2012 i 2013 się przedawniło. W związku z tym Sąd Najwyższy uchylił pierwotną karę i wymierzył ją w zakresie obejmującym czyny nieprzedawnione. W pozostałej części rewizja oskarżonego została oddalona.

Oskarżenie o fałszerstwo

W Internecie wiele jest historii osób, które zostały w Niemczech zatrzymane pod zarzutem posługiwania się nieprawdziwymi dokumentami. Jednym z nich policjanci zarzucili poświadczenie nieprawdy (sfałszowany dokument zaświadcza o posiadaniu uprawnień, których jego posiadacz zwyczajnie nie posiada), innym fałszerstwo. Nie w każdym przypadku policjanci mieli rację – dopiero po długich sądowych bataliach udawało się udowodnić, że prawo jazdy było poprawne i autentyczne, a to funkcjonariusze popełnili błąd.

Podejrzenia o fałszerstwo pojawiają się często, jeśli chodzi o polskie prawo jazdy, ponieważ dawniej był to dokument łatwy do podrobienia. Dziś wyrobienie takiego blankietu też nie jest kosztowne, a proceder ten kwitnie mimo wytężonej pracy służb.

Zabezpiecz swoje prawa!

Jeśli zostałeś oskarżony o posługiwanie się fałszywym prawem jazdy w Niemczech lub o sfałszowanie dokumentu, pamiętaj, że masz prawo dochodzenia swoich praw. Skontaktuj się z nami, a my podpowiemy, co zrobić, aby przyspieszyć moment zwrotu dokumentu. W niektórych sytuacjach będziesz mógł również ubiegać się o wyrównanie strat, jakie poniosłeś w związku z zatrzymaniem dokumentu, który nie był fałszywy. Pamiętaj, że im dłużej jesteś bierny, tym dłużej nie odzyskasz prawa jazdy. Wiemy, jak pomóc w Twojej sytuacji, zgłoś się do nas i powiedz nam o swoim przypadku, a my zaczniemy działać!

Mobbing w miejscu pracy nie jest może problemem, z którym stykają się wszyscy Polacy w Niemczech, czy nawet większość z nich, ale nadal jest to kwestia, której nie można zaniedbać. Dochodzenie swoich praw w przypadku mobbingu nie jest proste i wymaga od pracowników dobrego przygotowania merytorycznego.

Co to jest mobbing w Niemczech?

W przeciwieństwie do polskiego prawa, niemiecki Kodeks Pracy nie precyzuje pojęcia mobbingu. W praktyce dochodzenie praw pracownika odbywa się na podstawie przepisów o dyskryminacji. Materia jest jednak dość delikatna na gruncie formalnym. Jeśli Polak pozostający w stosunku pracy na terenie Niemiec jest dyskryminowany, to wtedy stosuje się przepisy ustawy o równym traktowaniu, Allgemeines Gleichbehandlungsgesetz – AGG.

Jeśli jednak zachowania przełożonego lub współpracowników nie wyczerpują znamion dyskryminacji, wtedy mówi się o mobbingu – sąd pracy jest zmuszony do rozpatrywania takich przypadków indywidualnie i orzekania na podstawie materiału zebranego w konkretnej sprawie.

Jak rozpoznać mobbing?

Nie każde nieuprzejme czy uciążliwe zachowanie nosi znamiona mobbingu. Jest kilka kryteriów, które czyn musi spełnić, żeby go za mobbing uznać.

• Działania uciążliwe muszą mieć charakter ciągły albo przynajmniej powtarzalny.
• O mobbingu można mówić nie tylko w stosunku przełożonego do podwładnego, ale też między pracownikami.
• Mobbing może mieć charakter psychiczny albo objawiać się regularnym kierowaniem pracownika do konkretnych zadań.

Za mobbing może zostać uznany również zakaz używania języka polskiego w kontaktach między pracownikami, przygotowywanie innej, mniej korzystnej umowy o pracę bądź straszenie niewypłaceniem wynagrodzenia.

Czym nie jest mobbing?

Mobbing to nie to samo co dyskryminacja, ale poza tą różnicą formalną trzeba jeszcze zwrócić uwagę na przypadki pewnych zachowań, które – nawet jeśli mogą być karalne – nie są mobbingiem.

• Nieprzestrzeganie okresu wypowiedzenia lub odmowa udzielenia urlopu.
• Pojedyncze słowne obrażenie pracownika (może być karalne jako zniesławienie, ale jeśli się nie powtarza, to mobbingiem nie jest).
• Mobbingiem nie jest codzienna konfliktowość – tylko działania prowadzone w celu poniżenia pracownika mogą zostać uznane za mobbing.

Mobbing nie musi prowadzić do skutków w postaci utraty zdrowia przez pracownika czy nawet pogorszenia jego wydajności – w przypadku tego rodzaju zachowań ich skutek może oczywiście wpływać na ocenę, ale nie jest czynnikiem koniecznym do podjęcia oceny sytuacji.

Czym grozi mobbing?

Z punktu widzenia pracownika mobbing jest poważnym zagrożeniem w pracy – bez względu na to, czy pracuje się w firmie w Polsce, czy w Niemczech. Pobłażliwe traktowanie zachowań mobbera może w konsekwencji prowadzić do poważnych skutków.

• Przyspieszenie wypalenia zawodowego.
• Wymuszenie podjęcia niekorzystnych decyzji zawodowych.
• Utrata dobrostanu psychicznego.

Mobbing może też wpływać na stosunki między pracownikami firmy, szczególnie jeśli pracownik godzi się na nierówne traktowanie przez szefa i ten sam model działania przyjmą inni pracownicy. Istnieją też pewne hipotezy naukowe, które mobbingowi przypisują odpowiedzialność za niepowodzenia pracowników w życiu osobistym.

Jestem ofiarą mobbingu – co robić?

Poszukiwanie pomocy w przypadku mobbingu musi przebiegać sprawnie i w sposób uporządkowany. Jeśli polski pracownik jest wykorzystywany przez niemieckiego pracodawcę, ma kilka możliwych ścieżek postępowania.

Kompletowanie dowodów

Mobbing jest trudny do udowodnienia. Wymaga prowadzenia dokładnego rejestru czynności mobbera, wyczerpania – jeśli są dostępne – ścieżek postępowania wewnętrznego (chronić pracownika powinien szef i rada zakładowa). Warto też, jeśli mobbing doprowadził do zachwiania równowagi psychicznej, zachować kompletną dokumentację medyczną. Pomocne będą zeznania innych osób, jeśli trzeba będzie przed sądem zbić argumentację pracodawcy.

Pierwsze kroki

W przypadku mobbingu ze strony współpracowników można zwrócić się o pomoc do przełożonego, jeśli jednak to on jest mobberem, pomocy powinna udzielić rada zakładowa. Mobbing w pracy często udaje się rozwiązać dzięki odpowiednim strukturom wewnętrznym, ale poza wsparciem rady zakładowej można też skorzystać z pomocy centrów ds. walki z mobbingiem w wielu większych miastach.

Merytoryczne wsparcie

Warto na wczesnym etapie zasięgnąć porady polskojęzycznego prawnika. Ofiara mobbingu zawsze powinna wiedzieć, jakie przysługują jej prawa pracy, jaka ochrona cywilna i w jaki sposób się chronić przed poniżającym działaniem innych. Adwokat podpowie też, jakie dane mogą być pomocne, kiedy sprawa trafi do sądu pracy.

Sprawa o mobbing w sądzie w Niemczech – co grozi sprawcy

Na gruncie prawnym najczęściej skutkiem dla mobbera jest wypłata odszkodowania na rzecz ofiary mobbingu. W wielu firmach jednak szefowie uprawiający bossing są przez radę przymuszani do odejścia z firmy, jeśli psują jej renomę. Pracowników czekają też często sankcje regulaminowe za mobbowanie innych osób.

Jesteś ofiarą mobbingu? Jesteśmy w stanie Ci pomóc!

Wiemy, że dochodzenie swoich praw w przypadku mobbingu w Niemczech jest trudne i że należy wszystko zrobić dobrze już za pierwszym razem, żeby jak najszybciej problem rozwiązać. Jeśli jesteś ofiarą mobbingu w swojej firmie, nie marnuj czasu, tylko skontaktuj się z nami. Twój pracodawca nie jest bezkarny, a nasi specjaliści wiedzą, jak możesz ochronić swoje prawo do bezpiecznej pracy. Pomożemy Ci szybko i skutecznie!

Posiadanie, przewożenie i handel narkotykami w Niemczech są regulowane dość swobodnie – sprawy są zwykle rozpatrywane indywidualnie, ale w przypadku przemytu na pobłażliwość na pewno nie można liczyć. Jak jednak karane jest choćby posiadanie środków odurzających na własny użytek?

Czy Niemcy mają liberalną polityką narkotykową?

W pewnym sensie tak. Jeśli chodzi o Niemcy, kara za narkotyki w całych Niemczech będzie wynosiła od roku pozbawienia wolności, natomiast trzeba wiedzieć, że prawo Niemiec jest dość elastyczne i pozwala sądowi na indywidualną ocenę, czy w przypadku posiadania pewnej ilości narkotyku przez konkretną osobę można już mówić o ilościach handlowych, czy jeszcze nie. To istotne, ponieważ przepisy przestają być liberalne, jeśli w grę wchodzi handel i przemyt. Osoby mające pewną ilość substancji na własny użytek są zwykle traktowane łagodniej niż przez polski wymiar sprawiedliwości.

Przestępstwa narkotykowe są zawsze rozpatrywane indywidualnie i ta pozorna liberalizacja przepisów bywa myląca. Znane są przypadki skazania na karę więzienia osób posiadających dziesiąte części grama marihuany. Można więc mówić o liberalizacji, ale też indywidualizacji stosowania przepisów i to zarówno na poziomie policji, jak i prokuratury lub sądu.

Które narkotyki w Niemczech są legalne?

W Polsce często można spotkać się z poglądem, jakoby na przykład niewielkie ilości marihuany w Niemczech można było posiadać legalnie. To błąd. Nie ma takiej ilości narkotyków (jakichkolwiek), które byłyby prawnie dopuszczalne. Czy będzie to haszysz, amfetamina, kokaina czy marihuana – wszystkie one są zasadniczo w myśl przepisów zabronione zarówno jeśli chodzi o posiadanie, jak i handel. Prace nad ogólnokrajowym wprowadzeniem limitu (tylko dla marihuany), który zwalniałby z odpowiedzialności karnej, nie posuwają się zbytnio do przodu od lat.

Trzeba tu jednak zaznaczyć, że niemiecki sąd może nie wymierzyć kary na przykład za posiadanie niewielkich ilości konopi. Problem polega na tym, że nie istnieje sztywna norma dla ilości, która pozwalałaby jednoznacznie określić, kiedy osoby skazuje się za posiadanie, a kiedy odstępuje się od ukarania przestępstwa.

Które narkotyki w Niemczech są nielegalne?

Ponownie: wszystkie. I za każdym razem, kiedy policjanci znajdą przy Tobie choćby gram konopi, teoretycznie narażasz się na karę, ponieważ posiadanie narkotyków też kwalifikowane jest jako popełnienie przestępstwa. Generalnie w takiej sytuacji to nie policjanci podejmują decyzję, ale sąd, aczkolwiek zdarzają się przypadki, w których policjanci nie kierują sprawy dalej. Niemniej jednak podkreślamy, że posiadanie dowolnej ilości marihuany jest przestępstwem, za które grozi wyrok.

Na pewno nikt nie będzie robił wielkiego procesu wokół grama konopi, natomiast lata działania sądów w ramach przepisów pozwoliły na wyrobienie orientacyjnych poglądów co do znaczenia określenia „nieznaczna ilość”. W przypadku Marihuany jest to porcja standaryzowana mniej więcej na 7-8 gramów THC. Większa ilość na pewno spowoduje problemy.

Przestępstwa narkotykowe w Niemczech – co może nam grozić?

Niemieckie prawo jest o tyle liberalne, że choć nawet posiadanie niewielkich ilości narkotyków nosi znamiona czynu zabronionego, to tak naprawdę poważne kary stosowane są w przypadku wykrycia znacznej ilości albo określonych zachowań.

• Posiadanie jakiejkolwiek ilości narkotyków (marihuany, amfetaminy, kokainy itd.) – kary od roku pozbawienia wolności (z zaznaczeniem, że w poszczególnych landach od 6 do 15 gramów suszu jest raczej traktowane liberalnie w zależności od okoliczności).
• Próba wwiezienia marihuany lub jakichkolwiek innych narkotyków w znacznej ilości (czyli nie ma znaczenia, czy na własny użytek „z zapasem”, czy w celu dalszej dystrybucji)  jest w ramach prawa zagrożone karą od 2 lat pozbawienia wolności.
• Za handel narkotykami albo ich transport w ramach grupy przestępczej kara rośnie do co najmniej 5 lat więzienia.

Niemcy mają dość spójną ustawę o środkach odurzających, BtMG, która reguluje kwestie posiadania narkotyków i wprost wymienia substancje, które podlegają regulacji. Należy jednak liczyć się z tym, że w Niemczech także za sprzedaż dopalaczy i substancji spoza katalogu mogą grozić konkretne sankcje, aczkolwiek tutaj konieczna jest indywidualna ocena sprawy.

Ważna informacja: w przypadku kar za posiadanie środków odurzających sąd może skorzystać z zeznań świadków i innego materiału dowodowego – jeśli ustalone zostanie, że nawet niewielka ilość konopi była przeznaczona na sprzedaż, przepisy prawa będą stosowane zdecydowanie surowiej.

Nie tak liberalnie, jak byś chciał. Pomoc będzie potrzebna

Kary za przestępstwa narkotykowe w Niemczech mogą być dość surowe, a pozornie liberalne przepisy pozwalają też na dokonywanie niekorzystnych dla Ciebie interpretacji. Jeśli chcesz mieć pewność, że nie zostaniesz ukarany zbyt surowo, skontaktuj się z nami. Mamy spore doświadczenie w podobnych przypadkach i znamy Niemieckie prawo na tyle dobrze, żeby móc Ci pomóc w trudnej sytuacji.

Zatrzymanie i aresztowanie w Niemczech to procedury, z którymi musi zmierzyć się spora grupa osób, w tym również Polaków. Zatrzymania cudzoziemców zdarzają się o tyle często, że jeśli do zdarzenia dojdzie na terenie Niemiec, to istnieje obawa, że podejrzany o popełnienie przestępstwa mógłby wyjechać do Polski. To jednak nie oznacza automatycznie, że obawa ucieczki automatycznie tłumaczy zatrzymanie.

Jak wygląda procedura zatrzymania w Niemczech?

Zatrzymania może dokonać policja na podstawie nakazu lub bez niego. W toku postępowania zatrzymany zostanie przekazany do aresztu, przy czym może zostać umieszczony w pojedynczej celi. Zostaną mu zakomunikowane prawa, ale przede wszystkim podstawa zatrzymania. Zatrzymanemu przysługuje oczywiście możliwość kontaktu z adwokatem, udzielone zostanie też pouczenie o możliwości kontaktu z ambasadą w Niemczech. W przypadku Polaków Niemcy z zasady powinni poprosić również o przydzielenie tłumacza, jeśli jest to konieczne.

Tymczasowe aresztowanie w Niemczech – podstawy prawne

Podstawą prawną aresztowania na terenie Niemiec może być Europejski Nakaz Aresztowania. Jest to wbrew pozorom dość często wykorzystywana ścieżka postępowania, ponieważ takie nakazy w ostatnich latach są wydawane rutynowo. Poza tym Polaka w Niemczech można zatrzymać bez nakazu aresztowania, jeśli istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, a aresztowanie bez nakazu przez policję ma zapobiec ucieczce tej osoby.

W tym drugim wariancie zatrzymany zostanie postawiony przed obliczem sądu, który zdecyduje o zasadności tymczasowego aresztowania. Jeśli sędzia zgody nie wyrazi, nie będzie można bez nakazu aresztowania dokonać dalszego zatrzymania (można wprowadzić inne formy zabezpieczenia postępowania).

Najczęstsze przyczyny zatrzymania w Niemczech

Każdy nakaz aresztowania musi zawierać wyszczególnione przestępstwa, o które podejrzana jest konkretna osoba. Zresztą regulowane jest też to, za jakie przestępstwa w ogóle nakaz aresztowania można wystawić. Jakie są najczęstsze podejrzenia?

• Przede wszystkim powodem tymczasowego aresztowania są paserstwa i kradzieże. Są to sprawy liczne, choć nie zawsze dotyczą poważnych przestępstw.
• Sporą część spraw z zatrzymaniem stanowią pobicia lub uszkodzenia ciała i przestępstwa przeciwko mieniu – akty wandalizmu lub zniszczenie mienia. Niemiecki kodeks jest w tym zakresie dość rygorystyczny.
• Tymczasowe aresztowanie jest standardową procedurą w stosunku do osób podejrzanych o przemyt lub posiadanie znacznej ilości narkotyków. Tutaj akurat obywateli Polski zatrzymuje się relatywnie rzadko, warto jednak pamiętać o tej możliwości.

Tymczasowo zatrzymać można też osoby oskarżone o spowodowanie poważnego wypadku drogowego, w postępowaniu o przestępstwa skarbowe na znaczne kwoty. Najczęściej procedura zatrzymania bez nakazu jest prowadzona bardzo szybko i dalsze decyzje zapadają już w postępowaniu przed sądem.

Co robić w przypadku zatrzymania?

Przede wszystkim należy skontaktować się z adwokatem. Jeśli nie mówisz w języku niemieckim, powinieneś poprosić o pomoc tłumacza. O zatrzymaniu możesz poinformować ambasadę, masz też prawo do wykonania telefonu do najbliższych, choć w Twoim imieniu może to zrobić również adwokat. Przed postawieniem zarzutu karnego jesteś jedynie osobą podejrzaną, więc wbrew pozorom katalog uprawnień jest dość szeroki.

Jeśli zostałeś zatrzymany w stanie nietrzeźwym lub po zażyciu środków psychoaktywnych, swoje prawa możesz egzekwować wtedy, kiedy Twój stan na to pozwoli, natomiast adwokata należy poinformować bez zwłoki.

Niesłuszne zatrzymanie w Niemczech – ile wynosi odszkodowanie?

Jest kilka płaszczyzn, na których można dowodzić niesłuszności zatrzymania. Przede wszystkim jeśli sąd nie wydał nakazu aresztowania, albo nakaz nie zawierał wszystkich informacji, które powinny się w nim znaleźć. Po drugie, niesłuszne zatrzymanie nastąpi wtedy, kiedy z powodów błędów proceduralnych nakaz aresztowania nie zostanie wykonany prawidłowo. Naruszeniem praw zatrzymanego będzie, jeśli sąd nie zostanie zaangażowany w rozstrzygnięcie zasadności zatrzymania bez nakazu na terenie Niemiec.

Oczywistymi przyczynami niesłusznego zatrzymania mogą być błędy w identyfikacji podejrzanych, niezachowanie formalnej struktury, jaką narzuca niemiecki kodeks lub naruszenie prawa przez policję dokonującą zatrzymania.

Jeśli zatrzymanie było niesłuszne (niezgodne z treścią nakazu aresztowania, przeprowadzone niezgodnie z procedurą obowiązującą na terenie Niemiec itd.), możesz ubiegać się o odszkodowanie. Sąd będzie każdy taki pozew rozpatrywał indywidualnie. Obowiązują pewne normy ustalające wysokość odszkodowań w relacji do wynagrodzeń, natomiast nie są to kwoty ustalone na sztywno w przepisach, więc wiele zależy od prawidłowego przygotowania wniosków.

Pomagamy niesłusznie zatrzymanym w Niemczech

W przypadku niesłusznego zatrzymania doświadczony adwokat może pomóc przeprowadzić sprawę w sposób szybki i skuteczny. Weź pod uwagę, że zaskarżenie aresztowania może być przeprowadzone tylko co trzy miesiące – źle skonstruowany wniosek może opóźnić całą procedurę. Na kanwie niemieckiego prawa sprawa jest zresztą wcale nie taka prosta: doświadczenie, które już zdobyliśmy, zajmując się innymi klientami, pozwoli nam pomóc Ci w trudnej sytuacji. Skontaktuj się z nami jak najszybciej, a my przedstawimy wszystkie możliwe rozwiązania.

Niemieckie prawo dość ostrożnie szafuje karą pozbawienia wolności i nawet za kradzież samochodu, co w Polsce często kończy się wyrokiem więzienia, można zostać skazanym jedynie na grzywnę. Oczywiście sprawy zwykle są bardziej zniuansowane i postępowanie musi ustalić szczególne okoliczności zdarzenia. Sprawie przygląda się zawsze z różnych perspektyw, ale co do zasady za kradzież w Niemczech kary są niższe niż w Polsce.

Kradzież w miejscu pracy

W Niemczech kradzieże w miejscu pracy są dość powszechne, ale wynika to z faktu, że o kradzieże oskarżone mogą być osoby, które zabrały choćby firmowy długopis. Nie ma żadnego znaczenia, czy kradzież spowodowała szkody na kilka centów, czy na setki Euro. Niemiecka praktyka pozwala na wypowiedzenie dyscyplinarne stosunku pracy, natomiast sąd bardzo często nakazuje unieważnienie wypowiedzenia w sprawach o niewysokiej wartości. Jeśli przestępstwo nie było znaczące, policja wcale nie musi zostać zaangażowana – sprawy można załatwić między pracodawcą a pracownikiem.

Pospolita kradzież

Zwykła kradzież w niemieckim prawie jest bardzo często karana wyłącznie grzywną. Należy jednak pamiętać, że przestępstwo to ma charakter cywilny i trzeba także naprawić szkody, a więc albo zwrócić ukradzione mienie, albo jego równowartość. W praktyce niemieckiego prawa karnego pospolite kradzieże są karane dość łagodnie, natomiast górny wymiar kary to aż 5 lat więzienia. Aby tyle dostać, zwykle nie wystarczy nawet dopuścić się kradzieży dobrego samochodu – inaczej jednak sąd spojrzy na pierwszą kradzież lub recydywę.

Kradzież z wykorzystaniem broni, pobiciem lub w grupie

Postępowanie komplikuje się, jeśli kradzież została dokonana z użyciem broni, w grupie lub doszło również do pobicia. W takiej sprawie kara może wynieść od 6 miesięcy do 10 lat więzienia. Osoby, które dopuściły się takiego czynu, oczywiście nadal będą oceniane indywidualnie. W Niemczech nie ma zwyczaju zasądzania osobom przyłapanym po raz pierwszy wysokich kar pozbawienia wolności. Oczywistym jest jednak, że w przypadku ciężkiego pobicia kara będzie surowsza niż kiedy chodzi tylko o włamanie (a to może obejmować choćby samochód ukradziony z garażu). Niemcy jednak nie zdecydowali się na wprowadzenie instytucji kradzieży kwalifikowanej, więc w zasadzie to wyczerpuje listę możliwości.

Jak ścigane są kradzieże w Niemczech?

Za ustalenie okoliczności zdarzenia odpowiadają policjanci. To oni będą kierowali sprawę do sądu, który z kolei może wydać wyrok w postępowaniu nakazowym (prawo niemieckie pozwala na zasądzenie grzywny bez wzywania podejrzanego na rozprawę sądową) albo przeprowadzić pełne postępowanie. To ostatnie jest zawiązywane przede wszystkim, jeśli sprawcy grozi kara z górnego pułapu.

Warto w tym miejscu dodać, że sąd na wniosek policji stosuje niemal automatycznie areszt tymczasowy, a Polacy mogą zostać osadzeni w areszcie śledczym, aby pozostali w Niemczech do dyspozycji sądu. Jeśli dojdzie do rozprawy, teoretycznie na kanwie niemieckiego prawa oskarżony (lub podejrzany) może bronić się sam. Jest to jednak trudne ze względu na zawiłości prawniczego żargonu oraz nieznajomość prawa. W wyższych instancjach istnieje tzw. przymus adwokacki, który wymusza zaangażowanie prawnika. Zwykle rozprawy są dość krótkie, chyba że chodzi o przestępstwo poważniejsze, jeśli na przykład kradzieży towarzyszyło pobicie. W najprostszych sprawach, gdzie wina jest niezbita i wyrok wydawany jest w postępowaniu nakazowym, całość trwa często krócej niż przeciętna procedura administracyjna w Polsce.

Czy warto mieć prawnika z Polski w takich przypadkach?

Zasadniczo Niemcy nie pozwalają, aby Polaka bronił bezpośrednio prawnik z Polski, natomiast może on zawrzeć „porozumienie o współdziałaniu” z adwokatem w Niemczech, który będzie reprezentował jego klienta. Jest to oczywiście obwarowane kilkoma zastrzeżeniami, ale to zupełnie normalna praktyka. Czynności są wówczas prowadzone de facto przez polskiego adwokata, natomiast de iure klienta reprezentuje adwokat z Niemiec. To pozwala na skuteczniejszą obronę, o czym świadczą długie lata naszego doświadczenia. W ten sposób wnosiliśmy pozwy przeciwko funkcjonariuszom naginającym prawo w celu budowy aktu oskarżenia, składaliśmy apelacje i wygrywaliśmy procesy o kradzież bez względu na wartość mienia. Zawsze warto brać pod uwagę współpracę z polskim prawnikiem – sam brak bariery językowej może być dla Ciebie naprawdę sporym atutem.

Niemiecki kodeks pracy może nastręczać Polakom pewnych trudności. Nie tylko w wielu miejscach odbiega od swojego polskiego odpowiednika, ale też w wielu kwestiach jest zdecydowanie bardziej drobiazgowy. Zarówno wywodzenie swoich uprawnień, jak i ewentualne dochodzenie roszczeń od pracodawców na kanwie prawa pracy obowiązującego na terenie Niemiec, może być dość trudne. Warto więc przynajmniej ogólnie poznać kilka podstawowych aspektów.

Rozwiązanie stosunku pracy – utrata pracy i jej konsekwencje

Niemieckie prawo pracy dla Polaków nie czyni oczywiście żadnych wyjątków w zakresie zasad obowiązywania i rozwiązania umowy o pracę. Odpowiednie punkty kodeksy regulują nie tylko okresy wypowiedzenia (nie muszą być one w związku z tym zawarte w umowie, jeśli nie zostają wydłużone) zależnie od czasu pracy, ale też określają, kiedy pracodawca może poinformować pracowników o rozwiązaniu umów i jakie w związku z tym prawa nabywa pracownik. Chodzi tu głównie o to, aby chronić pracowników zwalnianych z pracy w Niemczech bez wymaganej podstawy prawnej lub faktycznej albo z naruszeniem terminów związanych z wypowiedzeniem.

Prawo pracy przewiduje między innymi, że:

• pracownika można poinformować o rozwiązaniu stosunku pracy w połowie miesiąca lub z końcem miesiąca;
• pracodawca, wypowiadając umowę o pracę w trybie nadzwyczajnym, musi informować pracowników o powodach swojego działania;
• pracownik zwolniony z pracy może w sądzie dochodzić zadośćuczynienia lub przywrócenia do pracy, jeżeli wypowiedzenie nie spełniało warunków formalnych lub faktycznych.

Nieotrzymanie wynagrodzenia za pracę

Umowy o pracę muszą precyzować wysokość wynagrodzenia i jego składniki. Jeśli pracownika pozbawia się wypłaty bez powodu przewidzianego w umowie, co dotyczy głównie prawa do premii), wówczas pracodawca może zostać pociągnięty do odpowiedzialności przez sąd pracy w Niemczech i zmuszony do wypłaty zaległych wynagrodzeń.

• Każdy pracownik, bez względu na okres zatrudnienia, ma prawo do pobrania wynagrodzenia minimalnego, jakie ustala odpowiednia ustawa i przepisy wykonawcze.
• Pracownicy, którym pracodawca odmówił wypłaty w pełnej wysokości, mogą korzystać instytucji zaskarżenia do sądu, przy czym należy odpowiednio sformułować przesłany wniosek, aby określić żądania.

Negocjacje z pracodawcą

Pracodawca niemiecki zawsze musi działać na podstawie i zgodnie z ustawami, które regulują kwestię zatrudnienia. Jest to spora grupa przepisów, które mają zastosowanie w różnych branżach i przedsiębiorstwach. Co do zasady nie ma natomiast zakazu, by z niemieckim pracodawcą ustalić inne warunki (koniecznie bardziej liberalne od podstawowych).

• Jeśli w firmie powinna działać ochrona przed wypowiedzeniem, można podjąć pozasądowe negocjacje w celu egzekwowania swoich praw.
• Można ustalić z pracodawcą na przykład docelową godzinę zakończenia pracy lub rozpoczęcia przerwy inną niż obowiązujące w firmie, choćby z powodu szczególnych potrzeb pracownika.
• Często można negocjować indywidualnie nie tylko wynagrodzenie, ale też jego rozłożenie w czasie, można negocjować urlop na czas wyjazdu do Polski itd.

W sytuacji, w której nie obowiązuje zestaw ograniczeń wynikających wprost z ustaw, można zawsze zapytać pracodawcę o uściślenie maksymalnie korzystnych dla pracownika warunków pracy. Należy pamiętać, że jest to jedynie opcja, a nie konieczność.

Wynagrodzenie za czas urlopu lub choroby

Pracodawcy niemieccy mają jasno określone zasady postępowania w przypadku obliczania wynagrodzenia za czas urlopu oraz choroby. Znów – w podstawowym zakresie obowiązku wynikają wprost z ustawy, ale działają tu też pewne niepisane zwyczaje, takie jak wypłata pieniędzy za okres urlopu przed jego rozpoczęciem.

Praca i urlop muszą być tak rozłożone w ciągu wszystkich miesięcy pracy, aby można było w danej sytuacji rzeczywiście myśleć o spędzeniu wolnego czasu w określony sposób – prawo do wypoczynku również podlega ustawowej ochronie, więc wszystkie nadużycia w tym zakresie można zgłaszać do sądu.

Czas pracy

Ustawa precyzuje jasno, jak oblicza się i jak ogranicza czas pracy – tu niestety niemieccy pracodawcy często chcą Polaków wykorzystywać, ale warto wiedzieć, że nawet dołożenie za zgodą pracownika paru Euro do wypłaty nie daje im takiej możliwości. Czas pracy liczony jest w skali do sześciu miesięcy przy podstawowym założeniu, że praca może być wykonywana po 8 godzin na dobę, pięć dni w tygodniu z pominięciem świąt i niedziel. Oczywiście, że od tych reguł są wyjątki, natomiast w każdym przypadku trzeba sprawdzić, czy zostały one wprowadzone zgodnie z obowiązującymi na terenie Niemiec regulacjami.

• Każdy pracownik ma prawo do uczciwego rozliczenia czasu pracy.
• Indywidualne ustalenia nie mogą nakładać na pracownika obowiązku świadczenia pracy w zakresie większym niż przewidziany odpowiednimi zapisami prawa pracy w Niemczech.

Dochodzenie swoich praw

Niemieckie prawo pracy jest dość przejrzyste, ale poza nim obowiązują też akty poboczne, takie jak ustawa o ochronie przed wypowiedzeniem, układy zbiorowe, akty prawne dotyczące wyjątków np. od przewidzianego czasu pracy itd. To znaczy, że pracownicy z Polski mają często problem, by ich umowy z pracodawcami w Niemczech były w pełni zgodne z prawem i przestrzegane. Warto pamiętać, że w przypadku każdego podejrzenia naruszenia prawa pracy, możesz skonsultować się z nami – pomożemy znaleźć rozwiązanie i wyjaśnimy ścieżkę dalszego postępowania. Nie warto z tym zwlekać, ponieważ dla wielu spraw przewidziane są relatywnie krótkie terminy na zgłoszenie skarg, odwołań lub zażaleń.

System obliczania wysokości alimentów w Niemczech wydaje się prosty. I rzeczywiście, o ile w ogólnym zarysie nie ma w tym wielkiej filozofii, to w poszczególnych przypadkach wysokość alimentów może dość wyraźnie różnić się od wstępnych szacunków, a i wyegzekwowanie płacenia alimentów może stanowić pewien problem.

Podstawa prawna alimentów w Niemczech

Alimenty w swoim naczelnym założeniu wynikają wprost z niemieckiej konstytucji, która stwierdza, że rodzice są zobowiązani do utrzymania swoich dzieci. W szczegółowych kwestiach regulacje znajdują się w kilku różnych aktach prawnych, w tym choćby w Kodeksie Cywilnym (Bürgerliches Gesetzbuch). Tam znajduje się zapis, który stwierdza, że w przypadku dzieci, których jeden z rodziców nie sprawuje opieki w pełnym zakresie, jest on zobowiązany do wypłaty świadczeń – powstaje obowiązek alimentacyjny.

Do tego funkcjonuje w obiegu kilka dokumentów i aktów wykonawczych, które pozwalają na przykład ustalać wysokości alimentów, regulować kwestię ich ściągania w innym kraju Unii Europejskiej lub w szczególnych przypadkach mogą zwolnić strony z obowiązku alimentacyjnego. Co bardzo ważne, alimenty w Niemczech, podobnie jak w Polsce, są wypłacane na podstawie wyroku sądowego – to decyzja sądu stanowi podstawę do ewentualnej egzekucji, a bez niej świadczenie alimentacyjne co do zasady nie jest zaspokojone.

Od czego zależy, komu zostaną przyznane alimenty?

W Niemczech to sąd rozstrzyga, komu zostaną przyznane alimenty. Kieruje się przy tym szczegółami funkcjonującego prawa oraz dobrem dziecka. Można w pewnym uproszczeniu uznać, że rzecz sprowadza się do dwóch kwestii:

• alimenty mają pokryć wszystkie potrzeby dziecka;
• obowiązek alimentacyjny ciąży na rodzicu, który nie zajmuje się większością wychowania dzieci.

Ile wynoszą alimenty w Niemczech?

Wysokość alimentów w Niemczech jest ramowo określona przez Düsseldorfer Tabelle, uzależniające kwotę w Euro od wieku dziecka i dochodów rodzica zobowiązanego (tak zwany dochód skorygowany, również oczywiście w Euro). Tabela jest dorocznie aktualizowana, natomiast nie stanowi podstawy do precyzyjnego obliczenia kwoty alimentów, ponieważ na jej wskazania nakłada się dodatkowe czynniki wynikające z sytuacji rodzica zobowiązanego. Prawo rodzinne przewiduje również możliwość modyfikacji kwoty ze względu na zwiększone potrzeby dziecka

Przykład obliczenia alimentów w Niemczech

Stawki z tabeli pozwalają wstępnie oszacować, jak w sprawie wysokości alimentów orzeknie sąd.

• Znając dochody rodzica zobowiązanego, można odczytać w tabeli wartość należnych alimentów na każde dziecko – na przykład jeśli ojciec zarabia 2301-2700 Euro netto, a wiek dziecka 4 lata, wysokość alimentów wyniesie 406€.
• Od tej szacunkowej kwoty należy odjąć połowę zasiłku Kindergeld. Ten zasiłek będzie teraz – jak stanowi niemieckie prawo – należny tylko jednemu z rodziców (matce wychowującej dziecko), więc połowa wypłacana wcześniej ojcu pomniejsza kwotę należności.

To podstawowy schemat, który w szczególnych przypadkach może zostać dodatkowo zmodyfikowany w ramach dostosowania wysokości alimentów do stanu majątkowego rodzica zobowiązanego.

Jak ściągnąć alimenty z Niemiec?

Jak wygląda wnioskowanie?

Matka opiekująca się dzieckiem musi wnieść wniosek o uznanie wyroku zagranicznego sądu. Wnioski takie sądy polskie rozpatrują zwykle dość szybko i na ich podstawie mogą zażądać egzekucji w ramach europejskiego nakazu zabezpieczenia skutecznego wobec rodzica mieszkającego w Niemczech (nawet jeśli dziecko mieszka w Polsce)

Kiedy można nie płacić?

Rodzic może nie płacić alimentów, kiedy jego dochody spadną znacznie poniżej sumy kontrolnej (tj. po zapłacie alimentów zabrakłoby mu środków do życia). Taki stan rzeczy musi potwierdzić sąd i wprowadzić odpowiednie zmiany w dokumentacji, wskazując jednocześnie możliwe alternatywne sposoby zapewnienia dziecku pokrycia jego potrzeb.

Co robić, kiedy rodzic nie płaci alimentów?

Opóźnienia w związku z płaceniem alimentów przez ojca należy zgłaszać bezpośrednio do dłużnika i do sądu. Każda z osób zobowiązanych musi się z obowiązku alimentacyjnego wywiązać. Sąd może ustalić miejsce pobytu, stan majątkowy i warunki ekonomiczne dłużnika, a następnie nakazać egzekucję lub stwierdzić, że państwo przejmie obowiązek alimentacyjny.

Kwestia ugody

Wysokość zobowiązań alimentacyjnych jest zawsze ustalona przez sąd i rodzice mogą ustalić, że ich kwota będzie inna, natomiast wymaga to potwierdzenia urzędowego. To już nieco bardziej skomplikowana sprawa i w takiej sytuacji osoby zainteresowane zdecydowanie powinny skontaktować się z prawnikiem, który zadba o to, aby taka ugoda była wiążąca. Zasadniczo nie zostanie zaakceptowana ugoda na kwotę niewystarczającą do utrzymania dziecka.

Gdzie są orzekane wyższe alimenty? W Polsce czy Niemczech?

Nie ma tutaj reguły – niemieckie alimenty są wyższe głównie dzięki przelicznikom EUR-PLN, natomiast świadczenia alimentacyjne w Polsce są ustalane bez podobnej tabeli jak z Düsseldorfu, więc różnice w szczególnych przypadkach mogą być spore. Istnieje natomiast spore prawdopodobieństwo, że rodzic zobowiązany do płacenia alimentów, jeśli mieszka w Niemczech, to zarabia tam więcej, więc jest w stanie w pełni się ze swojego obowiązku wywiązać.

Nie popełniaj błędów – pomożemy ci w uzyskaniu alimentów!

Staraliśmy się, że cała procedura została opisana dość przejrzyście, ale w praktyce wiele spraw jest dość skomplikowanych. Jeśli chcesz wyegzekwować od byłego partnera obowiązek płacenia alimentów na dziecko, musisz przestrzegać wielu ram prawnych. To może być trudne, dlatego służymy naszą pomocą. Mamy odpowiednie doświadczenie, które pomoże nam zabezpieczyć twoje dziecko i zapewnić należne mu świadczenia, nawet jeśli mieszkacie w Polsce, a ojciec dziecka zarabia w Niemczech.